В одной деревне жил человек. Он так сильно врал, никто его переврать не мог. И вот один знакомый ему говорит:
— А ты знаешь, что в другой деревне есть такой врун, что лучше тебя врёт!
— Да ну! Лучше меня никто врать не умеет.
— А ты попробуй, сходи к нему.
Задумался врун: «Что же это за человек, что меня перещеголял?»
Пошёл он в ту деревню. Приходит, видит, сидит ребёнок. Врун его спрашивает:
— Ты кто?
Он отвечает:
— Я — сын такого-то.
И называет имя вруна из той деревни. Спрашивает наш врун:
— А где твой отец? Когда он придёт?
— А мой отец, — отвечает мальчик, — пошёл на небо. Ему сказали, что небо порвалось, и он пошёл его штопать.
Удивился врун: «Если уж его сын так врёт, такой маленький ребёнок, то что ж тогда скажет отец? Это, наверное, действительно великий врун», — и убежал из той деревни.
Մեծ սուտասանը
Ասորական առակ
Մի գյուղում մի մարդ էր ապրում ։Նա այնպիսի սուտասան էր,որ ոչ ոք չէր կարող նրան հասնել։Եվ ահա մի ծանոթ մարդ նրան ասում է.
_Գիտես,մեր կողքի գյուղում մի մարդ կա,քեզանից լավ է սուտ խոսում։
_Այդ ինչ ես ասում,ինձանից լավ ոչ ոք չի կարող սուտ խոսել։
_Իսկ դու փորձիր,գնա նրա մոտ։
Սուտասանը մտահոգվում է.<<Ով է այդ մարդը,որ ինձանից անցել է>>։
Նա գնում է այդ գյուղը,տեսնում է մի երեխա է նստած, Սուտասանը նրան հարցնում է.
_Դու ով ես։
_Ես այսինչի տղան եմ։
Եվ տալիս է այդ գյուղի սուտասանի անունը։ Մեր սուտասանը հարցնում է.
_Իսկ որտեղ է քո հայրը և երբ նա կգա։
_Իմ հայրը բարձրացել է երկինք,նրան ասել էին,որ երկինքը պատռվել է և նա գնացել է,որ կարի։
Սուտասանը զարմանում է.<<Եթե տղան է այսպես ստում,որ դեռ փոքր երեխա է, ուրեմն հայրն ինչ կասի:Նա ուրեմն շատ մեծ սուտասան պետք է լինի>> և արագ հեռանում է այդ գյուղից։
Դավիթ Եփրեմյանի բլոգ 11-3 